Het is al bijna 4 jaar geleden dat ik mijn zoon heb verloren door te veel geweld van politie agenten. Ik ben heel erg droevig met de dood van mijn zoon, mijn hart doet pijn, zeker omdat de politie agenten doen alsof zij niks fout hebben gedaan. Ik mis mijn zoon heel erg, ik mis hem elke dag. Ik mis hem elke dag te horen zingen. Als ik mijn kleinzoon en kleindochters zie word ik verdrietig, omdat hun vader er niet meer is . Hij was zeker een goeie vader en een goeie zoon. De agenten kunnen zoveel zaken anders voorstellen dan dat ze zijn…maar in gods ogen kunnen ze dat niet. Het is meer dan duidelijk dat er op 27 juni 2015 alles fout is gegaan. Deze agenten hebben mijn enige zoon in elkaar geslagen met zijn dood tot gevolg… en tot de dag van vandaag blijven ze zeggen en doen alsof ze niks verkeerd hebben gedaan.
Ik vraag me elke keer af, is er meer gebeurd in dat busje op die dag?Want als ik kijk in welke toestand mijn zoon was…met al die blauwe plekken en wonden begin ik echt te twijfelen of ze hem alleen geslagen hebben op dat festival… ze hebben pepperspray gebruikt en hij had veel letsel. Rechters, jullie hebben zelf het dossier gelezen en de beelden gezien.. In mijn ogen is dit niet normaal. Ze hebben zoveel gedaan met mijn zoon. Gewoon een man dood gemaakt die al op de vloer lag. Wat ik het allerergste vind is dat niemand, maar ook echt niemand van het team van de politie agenten iets heeft gedaan om hem gelijk daarna te helpen. Geen eerste hulp aangeboden, ze hadden zelfs tijd om water te drinken, maar om mijn zoon eerste hulp te bieden daarvoor hadden ze geen tijd. Dit doet zoveel pijn aan mijn hart. Mijn hart en mijn ziel huilen om deze koelbloedige reactie van de agenten. Maar ook omdat ik niet begrijp waarom het OM deze nalatigheid van de politie ook niet vervolgt met alle kracht van de wet, het in een hulpeloze toestand brengen en laten met de dood van mijn zoon tot gevolg.
Hoe kan ik s’avonds slapen, dit voelt als een mes in mijn hart. Ik voel me in de steek gelaten. Ik vind dit zo onrechtvaardig dat er na zoveel geweld ook zo weinig is gedaan om hem te helpen. Ik ben zo teleurgesteld. Rechters, ik hoop dat jullie de pijn in mijn hart kunnen voelen en mijn vragen over dit alles kunnen begrijpen.
Met de vorige rechtzaak heb ik het gevoel gekregen dat er te weinig is gedaan tegen deze politie agenten..ze hebben een zogenaamde periode van 6 maanden straf gekregen, maar dat was voor mij geen straf, want ze waren thuis, of op werk. Alsof er niks is gebeurd. Wat ik heel erg vind is dat ik het gevoel heb dat ze niet eens spijt hebben van wat ze hebben gedaan met mijn zoon. Vanaf 4 jaar geleden leef ik niet meer…er is geen enkel moment dat ik niet denk over deze situatie, ik slaap niet, ik heb stress, ik voel me depressief. Ik kan van niks meer genieten, elke keer dat ik weer denk wat ze hebben gedaan en hoe ze het hebben gedaan met mijn zoon, daar word ik ziek van. Dit is een pijn dat ik moet dragen voor de rest van mijn leven maar ik zit weer hier bij deze rechtzaak om gerechtheid te eisen. Helaas krijg ik mijn zoon niet meer terug, maar gerechtigheid wil ik wel voor hem. Ik hoop dat U Rechters kunnen begrijpen wat dit voor mij als moeder zal betekenen. Dank U.
Maria Henriquez, moeder van Mitch
